kocić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kotìti. By surface analysis, kot +‎ -ić. The second sense comes from the slang use of the word kot (“rookie”).

kocić impf (perfective okocić)

Conjugation of kocić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kocić
present tense	1^st	kocę			kocimy
	2^nd	kocisz			kocicie
	3^rd	koci			kocą
	impersonal	koci się
past tense	1^st	kociłem	kociłam		kociliśmy	kociłyśmy
	2^nd	kociłeś	kociłaś		kociliście	kociłyście
	3^rd	kocił	kociła	kociło	kocili	kociły
	impersonal	kocono
future tense	1^st	będę kocił, będę kocić	będę kociła, będę kocić		będziemy kocili, będziemy kocić	będziemy kociły, będziemy kocić
	2^nd	będziesz kocił, będziesz kocić	będziesz kociła, będziesz kocić		będziecie kocili, będziecie kocić	będziecie kociły, będziecie kocić
	3^rd	będzie kocił, będzie kocić	będzie kociła, będzie kocić	będzie kociło, będzie kocić	będą kocili, będą kocić	będą kociły, będą kocić
	impersonal	będzie kocić się
conditional	1^st	kociłbym	kociłabym		kocilibyśmy	kociłybyśmy
	2^nd	kociłbyś	kociłabyś		kocilibyście	kociłybyście
	3^rd	kociłby	kociłaby	kociłoby	kociliby	kociłyby
	impersonal	kocono by
imperative	1^st	niech kocę			koćmy
	2^nd	koć			koćcie
	3^rd	niech koci			niech kocą
active adjectival participle		kocący	kocąca	kocące	kocący	kocące
contemporary adverbial participle		kocąc
verbal noun		kocenie

adjective

nouns