knali

knali

Esperanto

Etymology

Borrowed from German knallen.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈknali]
• Rhymes: -ali
• Hyphenation: kna‧li

Verb

knali (present knalas, past knalis, future knalos, conditional knalus, volitive knalu)

1. (intransitive) to bang, crack, explode, snap (to make a sound like a whip, gun, etc.)

Conjugation

Conjugation of knali present past future singular plural singular plural singular plural tense knalas knalis knalos active participle knalanta knalantaj knalinta knalintaj knalonta knalontaj acc. knalantan knalantajn knalintan knalintajn knalontan knalontajn passive participle knalata knalataj knalita knalitaj knalota knalotaj acc. knalatan knalatajn knalitan knalitajn knalotan knalotajn nominal active participle knalanto knalantoj knalinto knalintoj knalonto knalontoj acc. knalanton knalantojn knalinton knalintojn knalonton knalontojn nominal passive participle knalato knalatoj knalito knalitoj knaloto knalotoj acc. knalaton knalatojn knaliton knalitojn knaloton knalotojn adverbial active participle knalante knalinte knalonte adverbial passive participle knalate knalite knalote infinitive knali imperative knalu conditional knalus

Derived terms

• kontraŭknalo (“spoonerism”)