klaarspelen
Dutch
Etymology
Compound of klaar + spelen. First attested in the nineteenth century.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈklaːrˌspeː.lə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: klaar‧spe‧len
Verb
klaarspelen
- (transitive) to manage to get done
Inflection
| Inflection of klaarspelen (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | klaarspelen | ||||||||
| past singular | speelde klaar | ||||||||
| past participle | klaargespeeld | ||||||||
| infinitive | klaarspelen | ||||||||
| gerund | klaarspelen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | speel klaar | speelde klaar | klaarspeel | klaarspeelde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde | |||||
| 2nd person sing. (u) | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde | |||||
| 3rd person singular | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde | |||||
| plural | spelen klaar | speelden klaar | klaarspelen | klaarspeelden | |||||
| subjunctive sing.1 | spele klaar | speelde klaar | klaarspele | klaarspeelde | |||||
| subjunctive plur.1 | spelen klaar | speelden klaar | klaarspelen | klaarspeelden | |||||
| imperative sing. | speel klaar | ||||||||
| imperative plur.1 | speelt klaar | ||||||||
| participles | klaarspelend | klaargespeeld | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Descendants
- Afrikaans: klaarspeel