kirkka
Ingrian
![](Images/wiktionary/Korp.jpg.webp)
Kirkka.
Etymology
Borrowed from Russian кирка (kirka).
Pronunciation
- (Soikkola) IPA(key): /ˈkirkːɑ/
- Hyphenation: kirk‧ka
Noun
kirkka (genitive kirkan, partitive kirkkaa)
- pickaxe
Declension
Declension of kirkka (type 3/kana, kk-k gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kirkka | kirkat |
genitive | kirkan | kirkkoin |
partitive | kirkkaa | kirkkoja |
illative | kirkkaa | kirkkoi |
inessive | kirkaas | kirkois |
elative | kirkast | kirkoist |
allative | kirkalle | kirkoille |
adessive | kirkaal | kirkoil |
ablative | kirkalt | kirkoilt |
translative | kirkaks | kirkoiks |
essive | kirkkanna, kirkkaan | kirkkoinna, kirkkoin |
exessive1) | kirkkant | kirkkoint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 168