kijken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch kiken, from Old Dutch *kīkan, from Proto-Germanic *kīkaną[1].
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɛi̯kə(n)/
audio (file) - Rhymes: -ɛi̯kən
Verb
kijken
- (intransitive) to look [+ naar (object) = at]
- (transitive) to watch (e.g. a film), to observe
Inflection
| Inflection of kijken (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kijken | |||
| past singular | keek | |||
| past participle | gekeken | |||
| infinitive | kijken | |||
| gerund | kijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kijk | keek | ||
| 2nd person sing. (jij) | kijkt | keek | ||
| 2nd person sing. (u) | kijkt | keek | ||
| 2nd person sing. (gij) | kijkt | keekt | ||
| 3rd person singular | kijkt | keek | ||
| plural | kijken | keken | ||
| subjunctive sing.1 | kijke | keke | ||
| subjunctive plur.1 | kijken | keken | ||
| imperative sing. | kijk | |||
| imperative plur.1 | kijkt | |||
| participles | kijkend | gekeken | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aankijken
- achteromkijken
- afkijken
- bekijken
- kiekeboe
- omkijken
- terugkijken
- vooruitkijken
References
- Philippa, Marlies; Debrabandere, Frans; Quak, Arend; Schoonheim, Tanneke; van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press