kietlen
Hungarian
Etymology
From an otherwise unattested stem of unknown origin + -etlen.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkiʲɛtlɛn]
- Hyphenation: ki‧et‧len
Adjective
kietlen (comparative kietlenebb, superlative legkietlenebb)
- bleak
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kietlen | kietlenek |
accusative | kietlent | kietleneket |
dative | kietlennek | kietleneknek |
instrumental | kietlennel | kietlenekkel |
causal-final | kietlenért | kietlenekért |
translative | kietlenné | kietlenekké |
terminative | kietlenig | kietlenekig |
essive-formal | kietlenként | kietlenekként |
essive-modal | kietlenül | — |
inessive | kietlenben | kietlenekben |
superessive | kietlenen | kietleneken |
adessive | kietlennél | kietleneknél |
illative | kietlenbe | kietlenekbe |
sublative | kietlenre | kietlenekre |
allative | kietlenhez | kietlenekhez |
elative | kietlenből | kietlenekből |
delative | kietlenről | kietlenekről |
ablative | kietlentől | kietlenektől |
Antonyms
- kies
Derived terms
- kietlenség
References
- Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN