keyra
Icelandic
Etymology
From Old Norse keyra, from Proto-Germanic *kaurijaną, whence also Danish køre (“to drive, travel”). No known direct correspondence in West or East Germanic, but perhaps cognate with English chare, German kehren, or with Serbo-Croatian журити (се)/žúriti (se) (“to hurry”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcʰeiːra/
- Rhymes: -eiːra
Verb
keyra (weak verb, third-person singular past indicative keyrði, supine keyrt)
- drive
Conjugation
keyra — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að keyra | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | keyrt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | keyrandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég keyri | við keyrum | present (nútíð) | ég keyri | við keyrum |
| þú keyrir | þið keyrið | þú keyrir | þið keyrið | ||
| hann, hún, það keyrir | þeir, þær, þau keyra | hann, hún, það keyri | þeir, þær, þau keyri | ||
| past (þátíð) | ég keyrði | við keyrðum | past (þátíð) | ég keyrði | við keyrðum |
| þú keyrðir | þið keyrðuð | þú keyrðir | þið keyrðuð | ||
| hann, hún, það keyrði | þeir, þær, þau keyrðu | hann, hún, það keyrði | þeir, þær, þau keyrðu | ||
| imperative (boðháttur) | keyr (þú) | keyrið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| keyrðu | keyriði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
keyrast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að keyrast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | keyrst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | keyrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég keyrist | við keyrumst | present (nútíð) | ég keyrist | við keyrumst |
| þú keyrist | þið keyrist | þú keyrist | þið keyrist | ||
| hann, hún, það keyrist | þeir, þær, þau keyrast | hann, hún, það keyrist | þeir, þær, þau keyrist | ||
| past (þátíð) | ég keyrðist | við keyrðumst | past (þátíð) | ég keyrðist | við keyrðumst |
| þú keyrðist | þið keyrðust | þú keyrðist | þið keyrðust | ||
| hann, hún, það keyrðist | þeir, þær, þau keyrðust | hann, hún, það keyrðist | þeir, þær, þau keyrðust | ||
| imperative (boðháttur) | keyrst (þú) | keyrist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| keyrstu | keyristi * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
keyrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | keyrður | keyrð | keyrt | keyrðir | keyrðar | keyrð | |
| accusative (þolfall) | keyrðan | keyrða | keyrt | keyrða | keyrðar | keyrð | |
| dative (þágufall) | keyrðum | keyrðri | keyrðu | keyrðum | keyrðum | keyrðum | |
| genitive (eignarfall) | keyrðs | keyrðrar | keyrðs | keyrðra | keyrðra | keyrðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | keyrði | keyrða | keyrða | keyrðu | keyrðu | keyrðu | |
| accusative (þolfall) | keyrða | keyrðu | keyrða | keyrðu | keyrðu | keyrðu | |
| dative (þágufall) | keyrða | keyrðu | keyrða | keyrðu | keyrðu | keyrðu | |
| genitive (eignarfall) | keyrða | keyrðu | keyrða | keyrðu | keyrðu | keyrðu | |