keyif
Turkish
Etymology
From Arabic كَيْف (kayf).
Noun
keyif (definite accusative keyfi, plural keyifler)
- joy, pleasure
Declension
Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | keyif | |||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | keyfi | |||||||||||||||||||||||||
Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
Nominative | keyif | keyifler | ||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | keyfi | keyifleri | ||||||||||||||||||||||||
Dative | keyfe | keyiflere | ||||||||||||||||||||||||
Locative | keyifte | keyiflerde | ||||||||||||||||||||||||
Ablative | keyiften | keyiflerden | ||||||||||||||||||||||||
Genitive | keyfin | keyiflerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
|