kenokaula
Finnish
Etymology
keno + kaula
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkenoˌkɑu̯lɑ/, [ˈke̞no̞ˌkɑu̯lɑ]
- Rhymes: -ɑulɑ
- Syllabification: ke‧no‧kau‧la
Noun
kenokaula
- someone with a bent neck
- (figuratively) braggart
Declension
Inflection of kenokaula (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kenokaula | kenokaulat | |
genitive | kenokaulan | kenokaulojen | |
partitive | kenokaulaa | kenokauloja | |
illative | kenokaulaan | kenokauloihin | |
singular | plural | ||
nominative | kenokaula | kenokaulat | |
accusative | nom. | kenokaula | kenokaulat |
gen. | kenokaulan | ||
genitive | kenokaulan | kenokaulojen kenokaulainrare | |
partitive | kenokaulaa | kenokauloja | |
inessive | kenokaulassa | kenokauloissa | |
elative | kenokaulasta | kenokauloista | |
illative | kenokaulaan | kenokauloihin | |
adessive | kenokaulalla | kenokauloilla | |
ablative | kenokaulalta | kenokauloilta | |
allative | kenokaulalle | kenokauloille | |
essive | kenokaulana | kenokauloina | |
translative | kenokaulaksi | kenokauloiksi | |
instructive | — | kenokauloin | |
abessive | kenokaulatta | kenokauloitta | |
comitative | — | kenokauloineen |
Possessive forms of kenokaula (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | kenokaulani | kenokaulamme |
2nd person | kenokaulasi | kenokaulanne |
3rd person | kenokaulansa |