kellő
See also: kello
Hungarian
Etymology
kell + -ő
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛlːøː]
- Hyphenation: kel‧lő
Adjective
kellő (comparative kellőbb, superlative legkellőbb)
- required, adequate, due, right, proper
- kellő időben ― in due course; in due time
Declension
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kellő | kellőek |
accusative | kellőt | kellőeket |
dative | kellőnek | kellőeknek |
instrumental | kellővel | kellőekkel |
causal-final | kellőért | kellőekért |
translative | kellővé | kellőekké |
terminative | kellőig | kellőekig |
essive-formal | kellőként | kellőekként |
essive-modal | — | — |
inessive | kellőben | kellőekben |
superessive | kellőn | kellőeken |
adessive | kellőnél | kellőeknél |
illative | kellőbe | kellőekbe |
sublative | kellőre | kellőekre |
allative | kellőhöz | kellőekhez |
elative | kellőből | kellőekből |
delative | kellőről | kellőekről |
ablative | kellőtől | kellőektől |
Usage notes
Not to be confused with kelő (“rising”).
Derived terms
- kellően
- kellőképp
- kellőképpen
- kellős
(Compound words):
- semmirekellő
Verb
kellő
- present participle of kell