kelja
Finnish
Etymology
From Russian келья (kelʹja).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkeljɑ/, [ˈke̞ljɑ]
- Rhymes: -eljɑ
- Syllabification(key): kel‧ja
Noun
kelja
- monastic cell (of an Orthodox Christian monk)
Declension
Inflection of kelja (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kelja | keljat | |
genitive | keljan | keljojen | |
partitive | keljaa | keljoja | |
illative | keljaan | keljoihin | |
singular | plural | ||
nominative | kelja | keljat | |
accusative | nom. | kelja | keljat |
gen. | keljan | ||
genitive | keljan | keljojen keljainrare | |
partitive | keljaa | keljoja | |
inessive | keljassa | keljoissa | |
elative | keljasta | keljoista | |
illative | keljaan | keljoihin | |
adessive | keljalla | keljoilla | |
ablative | keljalta | keljoilta | |
allative | keljalle | keljoille | |
essive | keljana | keljoina | |
translative | keljaksi | keljoiksi | |
instructive | — | keljoin | |
abessive | keljatta | keljoitta | |
comitative | — | keljoineen |
Possessive forms of kelja (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | keljani | keljamme |
2nd person | keljasi | keljanne |
3rd person | keljansa |