kelepçe
Turkish
Etymology
From Persian.
Pronunciation
- IPA(key): /keɫept͡ʃe/
- Hyphenation: ke‧lep‧çe
Noun
kelepçe (definite accusative kelepçeyi, plural kelepçeler)
- handcuffs
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | kelepçe | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | kelepçeyi | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | kelepçe | kelepçeler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | kelepçeyi | kelepçeleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | kelepçeye | kelepçelere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | kelepçede | kelepçelerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | kelepçeden | kelepçelerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | kelepçenin | kelepçelerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||