kelailu
Finnish
Etymology
kelail + -u
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkelɑi̯lu/, [ˈke̞lɑi̯lu]
- Rhymes: -elɑilu
- Syllabification: ke‧lai‧lu
Noun
kelailu
- reeling or winding repeatedly
- (slang) considering, thinking about
Declension
Inflection of kelailu (Kotus type 2/palvelu, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kelailu | kelailut | |
genitive | kelailun | kelailujen kelailuiden kelailuitten | |
partitive | kelailua | kelailuja kelailuita | |
illative | kelailuun | kelailuihin | |
singular | plural | ||
nominative | kelailu | kelailut | |
accusative | nom. | kelailu | kelailut |
gen. | kelailun | ||
genitive | kelailun | kelailujen kelailuiden kelailuitten | |
partitive | kelailua | kelailuja kelailuita | |
inessive | kelailussa | kelailuissa | |
elative | kelailusta | kelailuista | |
illative | kelailuun | kelailuihin | |
adessive | kelailulla | kelailuilla | |
ablative | kelailulta | kelailuilta | |
allative | kelailulle | kelailuille | |
essive | kelailuna | kelailuina | |
translative | kelailuksi | kelailuiksi | |
instructive | — | kelailuin | |
abessive | kelailutta | kelailuitta | |
comitative | — | kelailuineen |
Possessive forms of kelailu (type palvelu) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | kelailuni | kelailumme |
2nd person | kelailusi | kelailunne |
3rd person | kelailunsa |