keffen
Dutch
Etymology
Of imitative origin.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɛ.fə(n)/
- Rhymes: -ɛfən
Verb
keffen
- To yap.
Inflection
Inflection of keffen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | keffen | |||
past singular | kefte | |||
past participle | gekeft | |||
infinitive | keffen | |||
gerund | keffen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kef | kefte | ||
2nd person sing. (jij) | keft | kefte | ||
2nd person sing. (u) | keft | kefte | ||
2nd person sing. (gij) | keft | kefte | ||
3rd person singular | keft | kefte | ||
plural | keffen | keften | ||
subjunctive sing.1 | keffe | kefte | ||
subjunctive plur.1 | keffen | keften | ||
imperative sing. | kef | |||
imperative plur.1 | keft | |||
participles | keffend | gekeft | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- keffer
Descendants
- Afrikaans: kef