kavalõ
Votic
Etymology
From Proto-Finnic *kavala.
Pronunciation
- (Luuditsa, Liivtšülä) IPA(key): /ˈkɑvɑlɑ/, [ˈkɑvɑɫə]
- Rhymes: -ɑvɑlɑ
- Hyphenation: ka‧va‧lõ
Adjective
kavalõ
- sly, artful, cunning, treacherous
Inflection
Declension of kavalõ (type V/poikõ, no gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kavalõ | kavalõd |
genitive | kavala | kavalije, kavalijõ, kavali |
partitive | kavala | kavalita, kavali |
illative | kavala, kavalasõ | kavalije, kavalijõ, kavalisõ |
inessive | kavalõz | kavaliz |
elative | kavalassõ | kavalissõ |
allative | kavalalõõ | kavalilõõ |
adessive | kavalallõ | kavalillõ |
ablative | kavalaltõ | kavaliltõ |
translative | kavalassi | kavalissi |
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the terminative is formed by adding the suffix -ssaa to the short illative or the genitive. ***) the comitative is formed by adding the suffix -ka to the genitive. |
References
- V. Hallap, E. Adler, S. Grünberg, M. Leppik (2012), “kavala”, in Vadja keele sõnaraamat [A dictionary of the Votic language], 2 edition, Tallinn