karuk
See also: Karuk
Hungarian
Etymology
kar + -uk (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɒruk]
- Hyphenation: ka‧ruk
Noun
karuk
- third-person plural single-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)
Usage notes
For the possessive of kar in the sense “arm, lever”, see karjuk.
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | karuk | — |
accusative | karukat | — |
dative | karuknak | — |
instrumental | karukkal | — |
causal-final | karukért | — |
translative | karukká | — |
terminative | karukig | — |
essive-formal | karukként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | karukban | — |
superessive | karukon | — |
adessive | karuknál | — |
illative | karukba | — |
sublative | karukra | — |
allative | karukhoz | — |
elative | karukból | — |
delative | karukról | — |
ablative | karuktól | — |
non-attributive possessive - singular | karuké | — |
non-attributive possessive - plural | karukéi | — |
Polish
Etymology
Borrowed from Ukrainian кару́к (karúk) or карю́к (karjúk), from Russian карлу́к (karlúk)[1], whence French carlock.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈka.ruk/
- Rhymes: -aruk
- Syllabification: ka‧ruk
Noun
karuk m inan
- isinglass, fish glue
Declension
Declension of karuk
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | karuk | karuki |
genitive | karuku | karuków |
dative | karukowi | karukom |
accusative | karuk | karuki |
instrumental | karukiem | karukami |
locative | karuku | karukach |
vocative | karuku | karuki |
References
- Andrzej Bańkowski (2000) Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
Further reading
- karuk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- karuk in Polish dictionaries at PWN
Tetum
Adjective
karuk
- left