karku
Finnish
Noun
karku
- flight (escape); mostly used in inessive and illative singular like an adverb, for usage see karussa, karkuun.
- high or full speed, gallop; mostly used idiomatically in the expression täyttä karkua (“at full speed”).
Declension
Inflection of karku (Kotus type 1/valo, k- gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | karku | karut | |
genitive | karun | karkujen | |
partitive | karkua | karkuja | |
illative | karkuun | karkuihin | |
singular | plural | ||
nominative | karku | karut | |
accusative | nom. | karku | karut |
gen. | karun | ||
genitive | karun | karkujen | |
partitive | karkua | karkuja | |
inessive | karussa | karuissa | |
elative | karusta | karuista | |
illative | karkuun | karkuihin | |
adessive | karulla | karuilla | |
ablative | karulta | karuilta | |
allative | karulle | karuille | |
essive | karkuna | karkuina | |
translative | karuksi | karuiksi | |
instructive | — | karuin | |
abessive | karutta | karuitta | |
comitative | — | karkuineen |
Synonyms
- (flight): pako
- (gallop): laukka, neli
- (high speed): kova vauhti
Derived terms
Derived terms
- karkulainen
- karkumatka
- karkuretki
- karkuri
- karkuruus
- karkuteillä
- olla karussa
- täyttä karkua
Related terms
- karata
Anagrams
- arkku, kakru, rukka
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkar.ku/
Noun
karku m
- genitive singular of kark
- locative singular of kark
- vocative singular of kark