karać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *karati.

karać impf (perfective pokarać or ukarać)

Conjugation of karać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		karać
present tense	1^st	karzę			karzemy
	2^nd	karzesz			karzecie
	3^rd	karze			karzą
	impersonal	karze się
past tense	1^st	karałem	karałam		karaliśmy	karałyśmy
	2^nd	karałeś	karałaś		karaliście	karałyście
	3^rd	karał	karała	karało	karali	karały
	impersonal	karano
future tense	1^st	będę karał, będę karać	będę karała, będę karać		będziemy karali, będziemy karać	będziemy karały, będziemy karać
	2^nd	będziesz karał, będziesz karać	będziesz karała, będziesz karać		będziecie karali, będziecie karać	będziecie karały, będziecie karać
	3^rd	będzie karał, będzie karać	będzie karała, będzie karać	będzie karało, będzie karać	będą karali, będą karać	będą karały, będą karać
	impersonal	będzie karać się
conditional	1^st	karałbym	karałabym		karalibyśmy	karałybyśmy
	2^nd	karałbyś	karałabyś		karalibyście	karałybyście
	3^rd	karałby	karałaby	karałoby	karaliby	karałyby
	impersonal	karano by
imperative	1^st	niech karzę			karzmy
	2^nd	karz			karzcie
	3^rd	niech karze			niech karzą
active adjectival participle		karzący	karząca	karzące	karzący	karzące
passive adjectival participle		karany	karana	karane	karani	karane
contemporary adverbial participle		karząc
verbal noun		karanie

adjectives

nouns

verbs