Kante
See also: kante
German
Etymology
Via Middle Low German kant, kante from Middle Dutch kant, itself from Latin canthus (“tire, edge of a wheel”), from Ancient Greek κανθός (kanthós, “corner of the eye, tire, etc.”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkantə/
- Homophone: kannte
Noun
Kante f (genitive Kante, plural Kanten)
- edge (sharp boundary line)
- (graph theory) edge
Declension
Declension of Kante
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | eine | die | Kante | die | Kanten |
genitive | einer | der | Kante | der | Kanten |
dative | einer | der | Kante | den | Kanten |
accusative | eine | die | Kante | die | Kanten |
Derived terms
- Bettkante
- Stuhlkante
- Tischkante
Related terms
- kentern
- Wasserkante, Waterkant
See also
- Rand
Further reading
- Kante in Duden online