kanne
See also: Kanne
Finnish
Etymology
kantaa + -e
Noun
kanne
- (law) action, lawsuit
Declension
Inflection of kanne (Kotus type 48/hame, nt-nn gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kanne | kanteet | |
genitive | kanteen | kanteiden kanteitten | |
partitive | kannetta | kanteita | |
illative | kanteeseen | kanteisiin kanteihin | |
singular | plural | ||
nominative | kanne | kanteet | |
accusative | nom. | kanne | kanteet |
gen. | kanteen | ||
genitive | kanteen | kanteiden kanteitten | |
partitive | kannetta | kanteita | |
inessive | kanteessa | kanteissa | |
elative | kanteesta | kanteista | |
illative | kanteeseen | kanteisiin kanteihin | |
adessive | kanteella | kanteilla | |
ablative | kanteelta | kanteilta | |
allative | kanteelle | kanteille | |
essive | kanteena | kanteina | |
translative | kanteeksi | kanteiksi | |
instructive | — | kantein | |
abessive | kanteetta | kanteitta | |
comitative | — | kanteineen |
Derived terms
- kanneoikeus
- nostaa kanne (to sue)
Anagrams
- aknen
Hausa
Verb
kannḕ (grade 4)
- to close one eye, to wink
Middle English
Noun
kanne
- Alternative form of cane
Norwegian Bokmål
Etymology
From Old Norse kanna
Noun
kanne f, m (definite singular kanna or kannen, indefinite plural kanner, definite plural kannene)
- a can (e.g. fuel can, watering can)
- a pot (e.g. coffee pot, teapot)
Derived terms
- jerrykanne
References
- “kanne” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Old Norse kanna
Noun
kanne f (definite singular kanna, indefinite plural kanner, definite plural kannene)
- a can (e.g. fuel can, watering can)
- a pot (e.g. coffee pot, teapot)
Derived terms
- jerrykanne
References
- “kanne” in The Nynorsk Dictionary.
Saterland Frisian
Verb
kanne
- to know