kanill
Icelandic
Alternative forms
- kanel
Etymology
From Danish kanel, from French cannelle.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰaːnɪtl/
Noun
kanill m (genitive singular kanils, no plural)
- cinnamon (Cinnamomum verum)
Declension
declension of kanill
m-s1 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | kanill | kanillinn |
accusative | kanil | kanilinn |
dative | kanil | kanilnum |
genitive | kanils | kanilsins |