kalfr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kalbaz.
Noun
kalfr m (genitive kalfs, plural kalfar)
- calf
Declension
Declension of kalfr (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | kalfr | kalfrinn | kalfar | kalfarnir |
accusative | kalf | kalfinn | kalfa | kalfana |
dative | kalfi | kalfinum | kǫlfum | kǫlfunum |
genitive | kalfs | kalfsins | kalfa | kalfanna |
Descendants
- Icelandic: kálfur
- Faroese: kálvur
- Norn: kvålv
- Norwegian Nynorsk: kalv; (dialectal) kæłv, kålv’e, kåv’e
- Norwegian Bokmål: kalv
- Elfdalian: kåv
- Old Swedish: kalver
- Swedish: kalv
- Danish: kalv
- Gutnish: kalv