kakać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kàkati, from Proto-Balto-Slavic *kākā́ˀtei, from Proto-Indo-European *kakka- (“to defecate”).

kakać impf

(intransitive, vulgar, of children and small animals) to poop (to defecate)
Synonyms: defekować, robić kupę, (vulgar) srać, wypróżniać się

Conjugation of kakać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kakać
present tense	1^st	kakam			kakamy
	2^nd	kakasz			kakacie
	3^rd	kaka			kakają
	impersonal	kaka się
past tense	1^st	kakałem	kakałam		kakaliśmy	kakałyśmy
	2^nd	kakałeś	kakałaś		kakaliście	kakałyście
	3^rd	kakał	kakała	kakało	kakali	kakały
	impersonal	kakano
future tense	1^st	będę kakał, będę kakać	będę kakała, będę kakać		będziemy kakali, będziemy kakać	będziemy kakały, będziemy kakać
	2^nd	będziesz kakał, będziesz kakać	będziesz kakała, będziesz kakać		będziecie kakali, będziecie kakać	będziecie kakały, będziecie kakać
	3^rd	będzie kakał, będzie kakać	będzie kakała, będzie kakać	będzie kakało, będzie kakać	będą kakali, będą kakać	będą kakały, będą kakać
	impersonal	będzie kakać się
conditional	1^st	kakałbym	kakałabym		kakalibyśmy	kakałybyśmy
	2^nd	kakałbyś	kakałabyś		kakalibyście	kakałybyście
	3^rd	kakałby	kakałaby	kakałoby	kakaliby	kakałyby
	impersonal	kakano by
imperative	1^st	niech kakam			kakajmy
	2^nd	kakaj			kakajcie
	3^rd	niech kaka			niech kakają
active adjectival participle		kakający	kakająca	kakające	kakający	kakające
contemporary adverbial participle		kakając
verbal noun		kakanie