kajuta

kajuta

Czech

Etymology

Borrowed from German Kajüte.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkajuta]

Noun

kajuta f

1. cabin (on a ship)

Declension

Declension of kajuta

	singular	plural
nominative	kajuta	kajuty
genitive	kajuty	kajut
dative	kajutě	kajutám
accusative	kajutu	kajuty
vocative	kajuto	kajuty
locative	kajutě	kajutách
instrumental	kajutou	kajutami

Further reading

• kajuta in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• kajuta in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• kajuta in Internetová jazyková příručka

---

Polish

Etymology

Borrowed from German Kajüte.

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈju.ta/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uta
• Syllabification: ka‧ju‧ta

Noun

kajuta f (diminutive kajutka)

1. cabin (private room on a ship)

   Synonym: kabina

Declension

Declension of kajuta

	singular	plural
nominative	kajuta	kajuty
genitive	kajuty	kajut
dative	kajucie	kajutom
accusative	kajutę	kajuty
instrumental	kajutą	kajutami
locative	kajucie	kajutach
vocative	kajuto	kajuty

Derived terms

adjective

• kajutowy

 

Further reading

• kajuta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kajuta in Polish dictionaries at PWN

---

Swedish

Etymology

Inherited from Old Swedish kayuta, from Middle Low German kajūte. Cognate of German Kajüte, Dutch kajuit. Exact relationship with French cahute unclear.

Noun

kajuta c

1. (nautical) cabin (private room on a ship)

Usage notes

Typically used to describe the more impressive cabins, such as that of the ship's captain.

Declension

Declension of kajuta
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	kajuta	kajutan	kajutor	kajutorna
Genitive	kajutas	kajutans	kajutors	kajutornas

References

• kajuta in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• kajuta in Svensk ordbok (SO)
• kajuta in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• kajuta in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)
• kajuta in Svenskt nautiskt lexikon (1920)