kajać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kàjati, from Proto-Indo-European *kʷōy-, from *kʷey- (“to pay, avenge”).

kajać impf (perfective pokajać)

(reflexive) to repent, to confess repentantly [+ przed (instrumental) = to someone]

Conjugation of kajać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kajać
present tense	1^st	kajam			kajamy
	2^nd	kajasz			kajacie
	3^rd	kaja			kajają
	impersonal	kaja się
past tense	1^st	kajałem	kajałam		kajaliśmy	kajałyśmy
	2^nd	kajałeś	kajałaś		kajaliście	kajałyście
	3^rd	kajał	kajała	kajało	kajali	kajały
	impersonal	kajano
future tense	1^st	będę kajał, będę kajać	będę kajała, będę kajać		będziemy kajali, będziemy kajać	będziemy kajały, będziemy kajać
	2^nd	będziesz kajał, będziesz kajać	będziesz kajała, będziesz kajać		będziecie kajali, będziecie kajać	będziecie kajały, będziecie kajać
	3^rd	będzie kajał, będzie kajać	będzie kajała, będzie kajać	będzie kajało, będzie kajać	będą kajali, będą kajać	będą kajały, będą kajać
	impersonal	będzie kajać się
conditional	1^st	kajałbym	kajałabym		kajalibyśmy	kajałybyśmy
	2^nd	kajałbyś	kajałabyś		kajalibyście	kajałybyście
	3^rd	kajałby	kajałaby	kajałoby	kajaliby	kajałyby
	impersonal	kajano by
imperative	1^st	niech kajam			kajajmy
	2^nd	kajaj			kajajcie
	3^rd	niech kaja			niech kajają
active adjectival participle		kajający	kajająca	kajające	kajający	kajające
contemporary adverbial participle		kajając
verbal noun		kajanie

noun