juncuț
Romanian
Etymology
junc + -uț
Noun
juncuț m (plural juncuți)
- Diminutive of junc
Declension
Declension of juncuț
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) juncuț | juncuțul | (niște) juncuți | juncuții |
genitive/dative | (unui) juncuț | juncuțului | (unor) juncuți | juncuților |
vocative | juncuțule | juncuților |