alucinor
Latin
Alternative forms
- hālūcinor
- hallucinor
Etymology
Possibly from Ancient Greek ἀλύω (alúō, “to wander in mind, to roam”), with influence from other -cinor verbs. See ambulō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /aːˈluː.ki.nor/, [aːˈɫuː.kɪ.nɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /aˈlu.t͡ʃi.nor/, [aˈluː.t͡ʃi.nor]
Verb
ālūcinor (present infinitive ālūcinārī, perfect active ālūcinātus sum); first conjugation, deponent
- I wander in mind, talk idly, prate, dream.
Inflection
Conjugation of alucinor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ālūcinor | ālūcināris, ālūcināre | ālūcinātur | ālūcināmur | ālūcināminī | ālūcinantur |
imperfect | ālūcinābar | ālūcinābāris, ālūcinābāre | ālūcinābātur | ālūcinābāmur | ālūcinābāminī | ālūcinābantur | |
future | ālūcinābor | ālūcināberis, ālūcinābere | ālūcinābitur | ālūcinābimur | ālūcinābiminī | ālūcinābuntur | |
perfect | ālūcinātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | ālūcinātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | ālūcinātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ālūciner | ālūcinēris, ālūcinēre | ālūcinētur | ālūcinēmur | ālūcinēminī | ālūcinentur |
imperfect | ālūcinārer | ālūcinārēris, ālūcinārēre | ālūcinārētur | ālūcinārēmur | ālūcinārēminī | ālūcinārentur | |
perfect | ālūcinātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | ālūcinātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | ālūcināre | — | — | ālūcināminī | — |
future | — | ālūcinātor | ālūcinātor | — | — | ālūcinantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | ālūcinārī | ālūcinātus esse | ālūcinātūrus esse | — | — | — | |
participles | ālūcināns | ālūcinātus | ālūcinātūrus | — | — | ālūcinandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
ālūcinārī | ālūcinandī | ālūcinandō | ālūcinandum | ālūcinātum | ālūcinātū |
Derived terms
- ālūcinātiō
- ālūcinātor
Descendants
- French: halluciner
- Spanish: alucinar
- Portuguese: alucinar
References
- alucinor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- alucinor in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- alucinor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Julius Pokorny (1959), Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, in 3 vols, Bern, München: Francke Verlag