jouwen
Dutch
Etymology
From jouw (interjection, noun) + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈjɑu̯ən/
- Hyphenation: jou‧wen
- Rhymes: -ɑu̯ən
Verb
jouwen
- (intransitive) to jeer
Inflection
| Inflection of jouwen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | jouwen | |||
| past singular | jouwde | |||
| past participle | gejouwd | |||
| infinitive | jouwen | |||
| gerund | jouwen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | jouw | jouwde | ||
| 2nd person sing. (jij) | jouwt | jouwde | ||
| 2nd person sing. (u) | jouwt | jouwde | ||
| 2nd person sing. (gij) | jouwt | jouwde | ||
| 3rd person singular | jouwt | jouwde | ||
| plural | jouwen | jouwden | ||
| subjunctive sing.1 | jouwe | jouwde | ||
| subjunctive plur.1 | jouwen | jouwden | ||
| imperative sing. | jouw | |||
| imperative plur.1 | jouwt | |||
| participles | jouwend | gejouwd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- najouwen
- uitjouwen