alticolus
Latin
Etymology
From altus (“high”) + incola (“inhabitant”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /alˈti.ko.lus/, [äɫ̪ˈt̪ɪkɔɫ̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /alˈti.ko.lus/, [äl̪ˈt̪iːkolus]
Adjective
alticolus (feminine alticola, neuter alticolum); first/second-declension adjective
- (New Latin) That lives at high altitudes
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | alticolus | alticola | alticolum | alticolī | alticolae | alticola | |
Genitive | alticolī | alticolae | alticolī | alticolōrum | alticolārum | alticolōrum | |
Dative | alticolō | alticolō | alticolīs | ||||
Accusative | alticolum | alticolam | alticolum | alticolōs | alticolās | alticola | |
Ablative | alticolō | alticolā | alticolō | alticolīs | |||
Vocative | alticole | alticola | alticolum | alticolī | alticolae | alticola |