alternacja

alternacja

See also: alternacją

Polish

Etymology

Borrowed from Latin alternātiō.[1][2] First attested in 1646–1648.[3]

Pronunciation

• IPA^(key): /al.tɛrˈnat͡s.ja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: al‧ter‧nac‧ja

Noun

alternacja f

1. (literary) alternation (reciprocal succession of two things in time or place)

   zasada alternacji ― alternation rule

2. (phonology) alternation (phenomenon of a morpheme exhibiting variation in its phonological realization)

   Synonyms: apofonia, przegłos

   reguła alternacji ― alternation rule

3. (Middle Polish) difference in opinion

Declension

Declension of alternacja

	singular	plural
nominative	alternacja	alternacje
genitive	alternacji	alternacji/alternacyj (archaic)
dative	alternacji	alternacjom
accusative	alternację	alternacje
instrumental	alternacją	alternacjami
locative	alternacji	alternacjach
vocative	alternacjo	alternacje

Derived terms

adjective

• alternacyjny

 

noun

• alternant

 

verb

• alternować

 

References

1. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
2. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alternacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
3. Marek Kunicki-Goldfinger (23.01.2020), “ALTERNACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

• Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN

Further reading

• alternacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• alternacja in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alternacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 27
• alternacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego