iða
See also: Appendix:Variations of "ida"
Icelandic
Etymology
From Proto-Germanic *idōną (“to move about restlessly”), from Proto-Indo-European *h₁i-t-eh₂-ie-, probably from *h₁éyti (“to go”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪːða/
- Rhymes: -ɪːða
- Homophones: Iða
Noun
iða f (genitive singular iðu, nominative plural iður)
- whirlpool, eddy
Declension
declension of iða
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | iða | iðan | iður | iðurnar |
| accusative | iðu | iðuna | iður | iðurnar |
| dative | iðu | iðunni | iðum | iðunum |
| genitive | iðu | iðunnar | iða/iðna | iðanna/iðnanna |
Verb
iða (weak verb, third-person singular past indicative iðaði, supine iðað)
- to move constantly, restlessly
Conjugation
iða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að iða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | iðað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | iðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég iða | við iðum | present (nútíð) | ég iði | við iðum |
| þú iðar | þið iðið | þú iðir | þið iðið | ||
| hann, hún, það iðar | þeir, þær, þau iða | hann, hún, það iði | þeir, þær, þau iði | ||
| past (þátíð) | ég iðaði | við iðuðum | past (þátíð) | ég iðaði | við iðuðum |
| þú iðaðir | þið iðuðuð | þú iðaðir | þið iðuðuð | ||
| hann, hún, það iðaði | þeir, þær, þau iðuðu | hann, hún, það iðaði | þeir, þær, þau iðuðu | ||
| imperative (boðháttur) | iða (þú) | iðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| iðaðu | iðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
References
- Kroonen, Guus (2013), “idojan-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 269