izbăvitor
Romanian
Etymology
izbăvi + -tor
Noun
izbăvitor m (plural izbăvitori)
- savior
Declension
Declension of izbăvitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) izbăvitor | izbăvitorul | (niște) izbăvitori | izbăvitorii |
genitive/dative | (unui) izbăvitor | izbăvitorului | (unor) izbăvitori | izbăvitorilor |
vocative | izbăvitorule | izbăvitorilor |