iussus
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *Hyudʰ-tó-s, perfect passive participle of *Hyewdʰ-. Compare Sanskrit युद्ध (yuddhá).
Participle
iussus (feminine iussa, neuter iussum); first/second-declension participle
- perfect participle of iubeō; commanded, ordered, having been ordered
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | iussus | iussa | iussum | iussī | iussae | iussa | |
Genitive | iussī | iussae | iussī | iussōrum | iussārum | iussōrum | |
Dative | iussō | iussō | iussīs | ||||
Accusative | iussum | iussam | iussum | iussōs | iussās | iussa | |
Ablative | iussō | iussā | iussō | iussīs | |||
Vocative | iusse | iussa | iussum | iussī | iussae | iussa |
Noun
iussus m (genitive iussūs); fourth declension
- order, command, decree, ordinance
- Synonyms: ēdictum, ēdictiō, praeceptum, nūntius, scītum, dēcrētum, dēcrētiō, mandātum, imperium
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iussus | iussūs |
Genitive | iussūs | iussuum |
Dative | iussuī | iussibus |
Accusative | iussum | iussūs |
Ablative | iussū | iussibus |
Vocative | iussus | iussūs |
References
- “iussus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- iussus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to carry out order: iussa (usually only in plur.), imperata facere
- to carry out order: iussa (usually only in plur.), imperata facere