Iunius
See also: iunius
Latin
Etymology
From Iūnō + -ius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈjuː.ni.us/, [ˈjuː.ni.ʊs]
Proper noun
Iūnius m (genitive Iūniī or Iūnī); second declension
- A Roman gens.
Declension
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | Iūnius | Iūniī |
Genitive | Iūniī Iūnī1 | Iūniōrum |
Dative | Iūniō | Iūniīs |
Accusative | Iūnium | Iūniōs |
Ablative | Iūniō | Iūniīs |
Vocative | Iūnī | Iūniī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Adjective
Iūnius (feminine Iūnia, neuter Iūnium); first/second declension
- Of the Junian gens
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Iūnius | Iūnia | Iūnium | Iūniī | Iūniae | Iūnia | |
Genitive | Iūniī | Iūniae | Iūniī | Iūniōrum | Iūniārum | Iūniōrum | |
Dative | Iūniō | Iūniō | Iūniīs | ||||
Accusative | Iūnium | Iūniam | Iūnium | Iūniōs | Iūniās | Iūnia | |
Ablative | Iūniō | Iūniā | Iūniō | Iūniīs | |||
Vocative | Iūnie | Iūnia | Iūnium | Iūniī | Iūniae | Iūnia |
See also
- iūnius