irvailu
Finnish
Etymology
irvailla + -u
Pronunciation
- IPA(key): /ˈirʋɑi̯lu/, [ˈirʋɑi̯lu]
- Rhymes: -irʋɑilu
- Syllabification: ir‧vai‧lu
Noun
irvailu
- making fun (of), poking fun (at), taunting, mocking
Declension
Inflection of irvailu (Kotus type 2/palvelu, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | irvailu | irvailut | |
genitive | irvailun | irvailujen irvailuiden irvailuitten | |
partitive | irvailua | irvailuja irvailuita | |
illative | irvailuun | irvailuihin | |
singular | plural | ||
nominative | irvailu | irvailut | |
accusative | nom. | irvailu | irvailut |
gen. | irvailun | ||
genitive | irvailun | irvailujen irvailuiden irvailuitten | |
partitive | irvailua | irvailuja irvailuita | |
inessive | irvailussa | irvailuissa | |
elative | irvailusta | irvailuista | |
illative | irvailuun | irvailuihin | |
adessive | irvailulla | irvailuilla | |
ablative | irvailulta | irvailuilta | |
allative | irvailulle | irvailuille | |
essive | irvailuna | irvailuina | |
translative | irvailuksi | irvailuiksi | |
instructive | — | irvailuin | |
abessive | irvailutta | irvailuitta | |
comitative | — | irvailuineen |
Possessive forms of irvailu (type palvelu) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | irvailuni | irvailumme |
2nd person | irvailusi | irvailunne |
3rd person | irvailunsa |
Anagrams
- laivuri