irrotin
Finnish
Etymology
irrottaa + -in
Pronunciation
- IPA(key): /ˈirːotin/, [ˈirːo̞t̪in]
- Rhymes: -irːotin
- Syllabification(key): ir‧ro‧tin
Noun
irrotin
- something used to detach, separate, loosen or unfasten
Declension
Inflection of irrotin (Kotus type 33*C/kytkin, tt-t gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | irrotin | irrottimet | |
genitive | irrottimen | irrottimien irrotinten | |
partitive | irrotinta | irrottimia | |
illative | irrottimeen | irrottimiin | |
singular | plural | ||
nominative | irrotin | irrottimet | |
accusative | nom. | irrotin | irrottimet |
gen. | irrottimen | ||
genitive | irrottimen | irrottimien irrotinten | |
partitive | irrotinta | irrottimia | |
inessive | irrottimessa | irrottimissa | |
elative | irrottimesta | irrottimista | |
illative | irrottimeen | irrottimiin | |
adessive | irrottimella | irrottimilla | |
ablative | irrottimelta | irrottimilta | |
allative | irrottimelle | irrottimille | |
essive | irrottimena | irrottimina | |
translative | irrottimeksi | irrottimiksi | |
instructive | — | irrottimin | |
abessive | irrottimetta | irrottimitta | |
comitative | — | irrottimineen |
Possessive forms of irrotin (type kytkin) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | irrottimeni | irrottimemme |
2nd person | irrottimesi | irrottimenne |
3rd person | irrottimensa |