irrideo
Latin
Alternative forms
- inrīdeō
- irrīdō
Etymology
From in- + rīdeō (“laugh; ridicule”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /irˈriː.de.oː/, [ɪrˈriːd̪eoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /irˈri.de.o/, [irˈriːd̪eo]
Verb
irrīdeō (present infinitive irrīdēre, perfect active irrīsī, supine irrīsum); second conjugation
- I laugh at, mock, make fun of, ridicule; joke, jeer.
- 8 CE, Ovid, Fasti 1.420:
- irrīsum voltū dēspicit illa suō
- She ridicules him, and by the look on her face she despises him.
- irrīsum voltū dēspicit illa suō
- I make a laughing stock or a fool of.
Conjugation
Conjugation of irrīdeō (second conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | irrīdeō | irrīdēs | irrīdet | irrīdēmus | irrīdētis | irrīdent |
imperfect | irrīdēbam | irrīdēbās | irrīdēbat | irrīdēbāmus | irrīdēbātis | irrīdēbant | |
future | irrīdēbō | irrīdēbis | irrīdēbit | irrīdēbimus | irrīdēbitis | irrīdēbunt | |
perfect | irrīsī | irrīsistī | irrīsit | irrīsimus | irrīsistis | irrīsērunt, irrīsēre | |
pluperfect | irrīseram | irrīserās | irrīserat | irrīserāmus | irrīserātis | irrīserant | |
future perfect | irrīserō | irrīseris | irrīserit | irrīserimus | irrīseritis | irrīserint | |
passive | present | irrīdeor | irrīdēris, irrīdēre | irrīdētur | irrīdēmur | irrīdēminī | irrīdentur |
imperfect | irrīdēbar | irrīdēbāris, irrīdēbāre | irrīdēbātur | irrīdēbāmur | irrīdēbāminī | irrīdēbantur | |
future | irrīdēbor | irrīdēberis, irrīdēbere | irrīdēbitur | irrīdēbimur | irrīdēbiminī | irrīdēbuntur | |
perfect | irrīsus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | irrīsus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | irrīsus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | irrīdeam | irrīdeās | irrīdeat | irrīdeāmus | irrīdeātis | irrīdeant |
imperfect | irrīdērem | irrīdērēs | irrīdēret | irrīdērēmus | irrīdērētis | irrīdērent | |
perfect | irrīserim | irrīserīs | irrīserit | irrīserīmus | irrīserītis | irrīserint | |
pluperfect | irrīsissem | irrīsissēs | irrīsisset | irrīsissēmus | irrīsissētis | irrīsissent | |
passive | present | irrīdear | irrīdeāris, irrīdeāre | irrīdeātur | irrīdeāmur | irrīdeāminī | irrīdeantur |
imperfect | irrīdērer | irrīdērēris, irrīdērēre | irrīdērētur | irrīdērēmur | irrīdērēminī | irrīdērentur | |
perfect | irrīsus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | irrīsus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | irrīdē | — | — | irrīdēte | — |
future | — | irrīdētō | irrīdētō | — | irrīdētōte | irrīdentō | |
passive | present | — | irrīdēre | — | — | irrīdēminī | — |
future | — | irrīdētor | irrīdētor | — | — | irrīdentor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | irrīdēre | irrīsisse | irrīsūrum esse | irrīdērī | irrīsum esse | irrīsum īrī | |
participles | irrīdēns | — | irrīsūrus | — | irrīsus | irrīdendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
irrīdendī | irrīdendō | irrīdendum | irrīdendō | irrīsum | irrīsū |
Derived terms
- irrīdenter
- irrīdiculum
- irrīsibilis
- irrīsiō
- irrīsīvē
- irrīsor
- irrīsus
Related terms
- arrīdeō
- corrīdeō
- dērīdeō
- rīdeō
- subrīdeō / surrīdeō
References
- “irrideo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irrideo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to make sport of, rally a person: ludere, irridere, deridere aliquem
- to make sport of, rally a person: ludere, irridere, deridere aliquem