irascibilis
Latin
Etymology
From īrascor (“to be angry”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /iː.raːsˈki.bi.lis/, [iːräːs̠ˈkɪbɪlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /i.raʃˈʃi.bi.lis/, [iräʃˈʃiːbilis]
Adjective
īrāscibilis (neuter īrāscibile); third-declension two-termination adjective
- irascible, choleric
- Synonym: īrācundus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īrāscibilis | īrāscibile | īrāscibilēs | īrāscibilia | |
Genitive | īrāscibilis | īrāscibilium | |||
Dative | īrāscibilī | īrāscibilibus | |||
Accusative | īrāscibilem | īrāscibile | īrāscibilēs īrāscibilīs | īrāscibilia | |
Ablative | īrāscibilī | īrāscibilibus | |||
Vocative | īrāscibilis | īrāscibile | īrāscibilēs | īrāscibilia |
Related terms
- īra
- īrācundē
- īrācunditer
- īrācundus
- īrascentia
- īrascitīvus
- īrascor
- īrātē
- īrātus
Descendants
- Catalan: irascible
- English: irascible
- French: irascible
- Italian: irascibile
- Portuguese: irascível
- Spanish: irascible
References
- “irascibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irascibilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- irascibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette