alparoli

alparoli

Esperanto

Etymology

From al- +‎ paroli.

Verb

alparoli (present alparolas, past alparolis, future alparolos, conditional alparolus, volitive alparolu)

1. (transitive) to address, speak to

   La alparolitoj silentis.

   Those who had been spoken to said nothing.

   • Johán Valano (Claude Piron), Ili kaptis Elzan, Ĉapitro 6,

     Li sekve tre miris, kiam alparolis lin iom naza voĉo, al li tute nekonata.

     He was then quite surprised when he was addressed by a somewhat nasal voice completely unknown to him.

2. (transitive, figuratively) to speak to, appeal to
   • Miroslav Malovec (translator), “Laŭdo de ĵurnaloj” by Karel Čapek, in La Ondo de Esperanto, 2000, №6 (68),

     Ne sufiĉas, ke ĝi alparolu nian imagipovon, ĝi devas esti antaŭ ĉio laŭeble hodiaŭa.

     It is not enough for [the event] to appeal to our imagination; above all, it must be as current as possible.

Conjugation

Conjugation of alparoli present past future singular plural singular plural singular plural tense alparolas alparolis alparolos active participle alparolanta alparolantaj alparolinta alparolintaj alparolonta alparolontaj acc. alparolantan alparolantajn alparolintan alparolintajn alparolontan alparolontajn passive participle alparolata alparolataj alparolita alparolitaj alparolota alparolotaj acc. alparolatan alparolatajn alparolitan alparolitajn alparolotan alparolotajn nominal active participle alparolanto alparolantoj alparolinto alparolintoj alparolonto alparolontoj acc. alparolanton alparolantojn alparolinton alparolintojn alparolonton alparolontojn nominal passive participle alparolato alparolatoj alparolito alparolitoj alparoloto alparolotoj acc. alparolaton alparolatojn alparoliton alparolitojn alparoloton alparolotojn adverbial active participle alparolante alparolinte alparolonte adverbial passive participle alparolate alparolite alparolote infinitive alparoli imperative alparolu conditional alparolus