invogliare
Italian
Etymology
From in- + voglia + -are.
Pronunciation
- IPA(key): /in.voʎˈʎa.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: in‧vo‧glià‧re
Verb
invogliàre (first-person singular present invòglio, first-person singular past historic invogliài, past participle invogliàto, auxiliary avére)
- (transitive) to encourage
- (transitive) to tempt, entice
Conjugation
Conjugation of invogliàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | invogliàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | invogliàndo | |||
present participle | invogliànte | past participle | invogliàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | invòglio | invògli | invòglia | invogliàmo | invogliàte | invògliano |
imperfect | invogliàvo | invogliàvi | invogliàva | invogliavàmo | invogliavàte | invogliàvano |
past historic | invogliài | invogliàsti | invogliò | invogliàmmo | invogliàste | invogliàrono |
future | invoglierò | invoglierài | invoglierà | invoglierémo | invoglieréte | invoglierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | invoglierèi | invoglierésti | invoglierèbbe, invoglierébbe | invoglierémmo | invoglieréste | invoglierèbbero, invoglierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | invògli | invògli | invògli | invogliàmo | invogliàte | invòglino |
imperfect | invogliàssi | invogliàssi | invogliàsse | invogliàssimo | invogliàste | invogliàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
invòglia | invògli | invogliàmo | invogliàte | invòglino | ||
negative imperative | noninvogliàre | non invògli | non invogliàmo | non invogliàte | non invòglino |
Further reading
- invogliare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
- invoglierà, involgerai