invoco
See also: invocó and invocò
Italian
Verb
invoco
- first-person singular present indicative of invocare
Anagrams
- covino
- covoni
- nocivo
- vocino
Latin
Etymology
Derived from in- + vocō (“I call”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.wo.koː/, [ˈɪn.wɔ.koː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.vo.ko/
Verb
invocō (present infinitive invocāre, perfect active invocāvī, supine invocātum); first conjugation
- I invoke
- I call (by name)
Inflection
Conjugation of invoco (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | invocō | invocās | invocat | invocāmus | invocātis | invocant |
imperfect | invocābam | invocābās | invocābat | invocābāmus | invocābātis | invocābant | |
future | invocābō | invocābis | invocābit | invocābimus | invocābitis | invocābunt | |
perfect | invocāvī | invocāvistī, invocāsti1 | invocāvit | invocāvimus | invocāvistis, invocāstis1 | invocāvērunt, invocāvēre | |
pluperfect | invocāveram | invocāverās | invocāverat | invocāverāmus | invocāverātis | invocāverant | |
future perfect | invocāverō | invocāveris | invocāverit | invocāverimus | invocāveritis | invocāverint | |
passive | present | invocor | invocāris, invocāre | invocātur | invocāmur | invocāminī | invocantur |
imperfect | invocābar | invocābāris, invocābāre | invocābātur | invocābāmur | invocābāminī | invocābantur | |
future | invocābor | invocāberis, invocābere | invocābitur | invocābimur | invocābiminī | invocābuntur | |
perfect | invocātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | invocātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | invocātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | invocem | invocēs | invocet | invocēmus | invocētis | invocent |
imperfect | invocārem | invocārēs | invocāret | invocārēmus | invocārētis | invocārent | |
perfect | invocāverim | invocāverīs | invocāverit | invocāverimus | invocāveritis | invocāverint | |
pluperfect | invocāvissem, invocāssem1 | invocāvissēs, invocāsses1 | invocāvisset, invocāsset1 | invocāvissēmus, invocāssemus1 | invocāvissētis, invocāssetis1 | invocāvissent, invocāssent1 | |
passive | present | invocer | invocēris, invocēre | invocētur | invocēmur | invocēminī | invocentur |
imperfect | invocārer | invocārēris, invocārēre | invocārētur | invocārēmur | invocārēminī | invocārentur | |
perfect | invocātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | invocātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | invocā | — | — | invocāte | — |
future | — | invocātō | invocātō | — | invocātōte | invocantō | |
passive | present | — | invocāre | — | — | invocāminī | — |
future | — | invocātor | invocātor | — | — | invocantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | invocāre | invocāvisse, invocāsse1 | invocātūrus esse | invocārī | invocātus esse | invocātum īrī | |
participles | invocāns | — | invocātūrus | — | invocātus | invocandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
invocāre | invocandī | invocandō | invocandum | invocātum | invocātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived terms
- invocatio
Descendants
- Catalan: invocar
- English: invoke
- French: invoquer
- Italian: invocare
- Portuguese: invocar
- Romanian: invoca
- Spanish: invocar
References
- invoco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invoco in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- invoco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Portuguese
Verb
invoco
- first-person singular present indicative of invocar
Spanish
Verb
invoco
- First-person singular (yo) present indicative form of invocar.