intorqueo
Latin
Etymology
From in- + torqueō (“twist”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈtor.kʷe.oː/, [ɪnˈtɔr.kᶣe.oː]
Verb
intorqueō (present infinitive intorquēre, perfect active intorsī, supine intortum); second conjugation
- I twist, turn or spin around; wrench, sprain; contort.
- I brandish, hurl or throw towards.
- I throw or cast against or upon.
- I throw into confusion.
Inflection
Conjugation of intorqueo (second conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | intorqueō | intorquēs | intorquet | intorquēmus | intorquētis | intorquent |
imperfect | intorquēbam | intorquēbās | intorquēbat | intorquēbāmus | intorquēbātis | intorquēbant | |
future | intorquēbō | intorquēbis | intorquēbit | intorquēbimus | intorquēbitis | intorquēbunt | |
perfect | intorsī | intorsistī | intorsit | intorsimus | intorsistis | intorsērunt, intorsēre | |
pluperfect | intorseram | intorserās | intorserat | intorserāmus | intorserātis | intorserant | |
future perfect | intorserō | intorseris | intorserit | intorserimus | intorseritis | intorserint | |
passive | present | intorqueor | intorquēris, intorquēre | intorquētur | intorquēmur | intorquēminī | intorquentur |
imperfect | intorquēbar | intorquēbāris, intorquēbāre | intorquēbātur | intorquēbāmur | intorquēbāminī | intorquēbantur | |
future | intorquēbor | intorquēberis, intorquēbere | intorquēbitur | intorquēbimur | intorquēbiminī | intorquēbuntur | |
perfect | intortus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | intortus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | intortus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | intorqueam | intorqueās | intorqueat | intorqueāmus | intorqueātis | intorqueant |
imperfect | intorquērem | intorquērēs | intorquēret | intorquērēmus | intorquērētis | intorquērent | |
perfect | intorserim | intorserīs | intorserit | intorserimus | intorseritis | intorserint | |
pluperfect | intorsissem | intorsissēs | intorsisset | intorsissēmus | intorsissētis | intorsissent | |
passive | present | intorquear | intorqueāris, intorqueāre | intorqueātur | intorqueāmur | intorqueāminī | intorqueantur |
imperfect | intorquērer | intorquērēris, intorquērēre | intorquērētur | intorquērēmur | intorquērēminī | intorquērentur | |
perfect | intortus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | intortus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | intorquē | — | — | intorquēte | — |
future | — | intorquētō | intorquētō | — | intorquētōte | intorquentō | |
passive | present | — | intorquēre | — | — | intorquēminī | — |
future | — | intorquētor | intorquētor | — | — | intorquentor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | intorquēre | intorsisse | intortūrus esse | intorquērī | intortus esse | intortum īrī | |
participles | intorquēns | — | intortūrus | — | intortus | intorquendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
intorquēre | intorquendī | intorquendō | intorquendum | intortum | intortū |
Derived terms
- intortiō
- intortus
Related terms
- attorqueō
- circumtorqueō
- contorqueō
- dētorqueō
- distorqueō
- extorqueō
- obtorqueō
- pertorqueō
- praetorqueō
- retorqueō
- torqueō
Descendants
- Old French: entordre
- Romanian: întoarce, întoarcere
- Venetian: intòrxer, intòrxar
References
- intorqueo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intorqueo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- intorqueo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette