Almancı

Almancı

Turkish

Etymology

From Alman (“German”) +‎ cı.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑɫ.mɑn.ˈdʒɯ]

Proper noun

Almancı

1. a German sympathizer
2. someone with a Turkish origin who lives and works in Germany.

Declension

Inflection
Nominative	Almancı
Definite accusative	Almancıyı
	Singular	Plural
Nominative	Almancı	Almancılar
Definite accusative	Almancıyı	Almancıları
Dative	Almancıya	Almancılara
Locative	Almancıda	Almancılarda
Ablative	Almancıdan	Almancılardan
Genitive	Almancının	Almancıların
Possessive forms Singular Plural 1st singular Almancım Almancılarım 2nd singular Almancın Almancıların 3rd singular Almancısı Almancıları 1st plural Almancımız Almancılarımız 2nd plural Almancınız Almancılarınız 3rd plural Almancıları Almancıları
Predicative forms Singular Plural 1st singular Almancıyım Almancılarım 2nd singular Almancısın Almancılarsın 3rd singular Almancı Almancıdır Almancılar Almancılardır 1st plural Almancıyız Almancılarız 2nd plural Almancısınız Almancılarsınız 3rd plural Almancılar Almancılardır

Synonyms

• (someone with a Turkish origin who lives and works in Germany): gurbetçi