interlocutiv
Romanian
Etymology
Borrowed from French interlocutif.
Adjective
interlocutiv m or n (feminine singular interlocutivă, masculine plural interlocutivi, feminine and neuter plural interlocutive)
- interlocutory
Declension
Declension of interlocutiv
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | interlocutiv | interlocutivă | interlocutivi | interlocutive | ||
definite | interlocutivul | interlocutiva | interlocutivii | interlocutivele | |||
genitive/ dative | indefinite | interlocutiv | interlocutive | interlocutivi | interlocutive | ||
definite | interlocutivului | interlocutivei | interlocutivilor | interlocutivelor |
References
- interlocutiv in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN