interdictus

interdictus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of interdīcō.

Participle

interdīctus m (feminine interdīcta, neuter interdīctum); first/second declension

1. prohibited, forbidden

Inflection

First/second declension.

Number	Singular				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	interdīctus	interdīcta	interdīctum		interdīctī	interdīctae	interdīcta
Genitive	interdīctī	interdīctae	interdīctī		interdīctōrum	interdīctārum	interdīctōrum
Dative	interdīctō	interdīctae	interdīctō		interdīctīs	interdīctīs	interdīctīs
Accusative	interdīctum	interdīctam	interdīctum		interdīctōs	interdīctās	interdīcta
Ablative	interdīctō	interdīctā	interdīctō		interdīctīs	interdīctīs	interdīctīs
Vocative	interdīcte	interdīcta	interdīctum		interdīctī	interdīctae	interdīcta

References

• interdictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• interdictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette