intentus
Latin
Alternative forms
- intensus
Etymology
Perfect passive participle of intendō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈten.tus/, [ɪn̪ˈt̪ɛn̪t̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈten.tus/, [in̪ˈt̪ɛn̪t̪us]
Adjective
intentus (feminine intenta, neuter intentum); first/second-declension adjective
- mindful, attentive (to the situation at hand)
- Synonyms: intēnsus, attentus, ērēctus, cautus
- Antonym: incautus
- 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab urbe condita libri 26.1:
- Ea tum cura maxime intentos habebat Romanos, non ab ira tantum, quae in nullam unquam ciuitatem iustior fuit, quam quod urbs tam nobilis ac potens, sicut defectione sua traxerat aliquot populos, ita recepta inclinatura rursus animos uidebatur ad ueteris imperii respectum.
- This concern in particular troubled the mindful Romans at the time, not so much because of anger, which has never been more justified against any other city, rather because a city so noble and powerful, in the same way that it had attracted the support of a number of communities by its revolt, was thought would again turn attention back towards respect for the previous government once recaptured.
- Ea tum cura maxime intentos habebat Romanos, non ab ira tantum, quae in nullam unquam ciuitatem iustior fuit, quam quod urbs tam nobilis ac potens, sicut defectione sua traxerat aliquot populos, ita recepta inclinatura rursus animos uidebatur ad ueteris imperii respectum.
- intent on (something) (having one's attention fixed on something)
- Synonyms: intēnsus, contentus
- Antonym: invītus
- serious, earnest
- Synonyms: dēsīderōsus, impiger, studiōsus, sēdulus, ācer, cupidus, aspīrāns
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | intentus | intenta | intentum | intentī | intentae | intenta | |
Genitive | intentī | intentae | intentī | intentōrum | intentārum | intentōrum | |
Dative | intentō | intentō | intentīs | ||||
Accusative | intentum | intentam | intentum | intentōs | intentās | intenta | |
Ablative | intentō | intentā | intentō | intentīs | |||
Vocative | intente | intenta | intentum | intentī | intentae | intenta |
Derived terms
- intentiō
Related terms
- intendo
Descendants
- Asturian: intentu
- Catalan: intent
- Old French: entent
- → Middle English: entent
- English: intent
- → Middle English: entent
- Galician: intento
- Italian: intento
- Portuguese: intento
- Spanish: intento
- ⇒ Vulgar Latin: *intenta
- Old French: entente
- French: entente
- → English: entente
- → Turkish: antant
- French: entente
- Old French: entente
References
- “intentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “intentus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- intentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be engaged upon a matter: intentum esse alicui rei
- to be engaged upon a matter: intentum esse alicui rei
- intentus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016