instituo
Latin
Etymology
From in- + statuō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈsti.tu.oː/, [ĩːˈs̠t̪ɪt̪uoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈsti.tu.o/, [inˈst̪iːt̪uo]
Verb
īnstituō (present infinitive īnstituere, perfect active īnstituī, supine īnstitūtum); third conjugation
- I set up, establish, found, institute or arrange
- I train, teach, instruct, educate (usually by a course of training)
- I make (something) a habit, practice, or custom
- I build, construct
- I appoint (typically, a guardian or heir)
- Synonyms: dēlēgō, dēsignō, assignō, mandō, dēmandō, tribuō, impertiō, elēgō, lēgō, appōnō, prōdō, cōnsociō, ōrdinō, distribuō, attribuō, discrībō, addīcō
- I begin, undertake, purpose, determine (typically, some purpose, plan or project)
- Delectum tota provincia habere instituit ― He decided to have a levy throughout the province (Caesar, de Bello Gallico, VII, 1)
- oppugnare instituit idque biduo circumvallavit ― He determined to attack and draw a line of circumvallation around it in two days (Caesar, de Bello Gallico, VII, 11)
Conjugation
Conjugation of īnstituō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | īnstituō | īnstituis | īnstituit | īnstituimus | īnstituitis | īnstituunt |
imperfect | īnstituēbam | īnstituēbās | īnstituēbat | īnstituēbāmus | īnstituēbātis | īnstituēbant | |
future | īnstituam | īnstituēs | īnstituet | īnstituēmus | īnstituētis | īnstituent | |
perfect | īnstituī | īnstituistī | īnstituit | īnstituimus | īnstituistis | īnstituērunt, īnstituēre | |
pluperfect | īnstitueram | īnstituerās | īnstituerat | īnstituerāmus | īnstituerātis | īnstituerant | |
future perfect | īnstituerō | īnstitueris | īnstituerit | īnstituerimus | īnstitueritis | īnstituerint | |
passive | present | īnstituor | īnstitueris, īnstituere | īnstituitur | īnstituimur | īnstituiminī | īnstituuntur |
imperfect | īnstituēbar | īnstituēbāris, īnstituēbāre | īnstituēbātur | īnstituēbāmur | īnstituēbāminī | īnstituēbantur | |
future | īnstituar | īnstituēris, īnstituēre | īnstituētur | īnstituēmur | īnstituēminī | īnstituentur | |
perfect | īnstitūtus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | īnstitūtus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | īnstitūtus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | īnstituam | īnstituās | īnstituat | īnstituāmus | īnstituātis | īnstituant |
imperfect | īnstituerem | īnstituerēs | īnstitueret | īnstituerēmus | īnstituerētis | īnstituerent | |
perfect | īnstituerim | īnstituerīs | īnstituerit | īnstituerīmus | īnstituerītis | īnstituerint | |
pluperfect | īnstituissem | īnstituissēs | īnstituisset | īnstituissēmus | īnstituissētis | īnstituissent | |
passive | present | īnstituar | īnstituāris, īnstituāre | īnstituātur | īnstituāmur | īnstituāminī | īnstituantur |
imperfect | īnstituerer | īnstituerēris, īnstituerēre | īnstituerētur | īnstituerēmur | īnstituerēminī | īnstituerentur | |
perfect | īnstitūtus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | īnstitūtus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | īnstitue | — | — | īnstituite | — |
future | — | īnstituitō | īnstituitō | — | īnstituitōte | īnstituuntō | |
passive | present | — | īnstituere | — | — | īnstituiminī | — |
future | — | īnstituitor | īnstituitor | — | — | īnstituuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | īnstituere | īnstituisse | īnstitūtūrum esse | īnstituī | īnstitūtum esse | īnstitūtum īrī | |
participles | īnstituēns | — | īnstitūtūrus | — | īnstitūtus | īnstituendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
īnstituendī | īnstituendō | īnstituendum | īnstituendō | īnstitūtum | īnstitūtū |
Derived terms
- īnstitutiō
- īnstitūtor
- īnstitūtus
Descendants
- Catalan: instituir
- English: institute
- French: instituer
- Galician: instituír
- Italian: istituire
- Portuguese: instituir
- Sicilian: stituiri, istituiri
- Spanish: instituir
References
- “instituo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “instituo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- instituo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to teach a person refinement: aliquem ad humanitatem informare or instituere
- to receive instruction from some one: institui or erudiri ab aliquo
- (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui
- to introduce a new religion, a new cult: novas religiones instituere
- to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
- to raise towers: turres instituere, exstruere
- to build a ship, a fleet: navem, classem aedificare, facere, efficere, instituere
- (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui
- (ambiguous) to remain true to one's principles: institutum tenere
- to teach a person refinement: aliquem ad humanitatem informare or instituere
Portuguese
Verb
instituo
- first-person singular present indicative of instituir