inspelen
Dutch
Etymology
Compound of in + spelen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌspeː.lə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: in‧spe‧len
Verb
inspelen
- (intransitive) to react [+ op (to)], to capitalise [+ op (on)] (to respond to certain circumstances with action or behaviour)
Inflection
Inflection of inspelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | inspelen | |||
past singular | speelde in | |||
past participle | ingespeeld | |||
infinitive | inspelen | |||
gerund | inspelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | speel in | speelde in | inspeel | inspeelde |
2nd person sing. (jij) | speelt in | speelde in | inspeelt | inspeelde |
2nd person sing. (u) | speelt in | speelde in | inspeelt | inspeelde |
2nd person sing. (gij) | speelt in | speelde in | inspeelt | inspeelde |
3rd person singular | speelt in | speelde in | inspeelt | inspeelde |
plural | spelen in | speelden in | inspelen | inspeelden |
subjunctive sing.1 | spele in | speelde in | inspele | inspeelde |
subjunctive plur.1 | spelen in | speelden in | inspelen | inspeelden |
imperative sing. | speel in | |||
imperative plur.1 | speelt in | |||
participles | inspelend | ingespeeld | ||
1) Archaic. |