insinuare
See also: insinuaré
Italian
Etymology
Borrowed from Latin īnsinuāre.
Pronunciation
- IPA(key): /in.si.nuˈa.re/[1]
- Rhymes: -are
- Hyphenation: in‧si‧nu‧à‧re
Verb
insinuàre (first-person singular present insìnuo, first-person singular past historic insinuài, past participle insinuàto, auxiliary avére) [+ in (object)]
- to slip or slide (into)
- to insinuate
Conjugation
Conjugation of insinuàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | insinuàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | insinuàndo | |||
present participle | insinuànte | past participle | insinuàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | insìnuo | insìnui | insìnua | insinuiàmo | insinuàte | insìnuano |
imperfect | insinuàvo | insinuàvi | insinuàva | insinuavàmo | insinuavàte | insinuàvano |
past historic | insinuài | insinuàsti | insinuò | insinuàmmo | insinuàste | insinuàrono |
future | insinuerò | insinuerài | insinuerà | insinuerémo | insinueréte | insinuerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | insinuerèi | insinuerésti | insinuerèbbe, insinuerébbe | insinuerémmo | insinueréste | insinuerèbbero, insinuerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | insìnui | insìnui | insìnui | insinuiàmo | insinuiàte | insìnuino |
imperfect | insinuàssi | insinuàssi | insinuàsse | insinuàssimo | insinuàste | insinuàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
insìnua | insìnui | insinuiàmo | insinuàte | insìnuino | ||
negative imperative | noninsinuàre | non insìnui | non insinuiàmo | non insinuàte | non insìnuino |
Related terms
- insinuante
- insinuarsi
- insinuazione
References
- insinuare in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
Anagrams
- insinuerà
Latin
Verb
īnsinuāre
- inflection of īnsinuō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
insinua + -re
Noun
insinuare f (plural insinuări)
- insinuation
Declension
Declension of insinuare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) insinuare | insinuarea | (niște) insinuări | insinuările |
genitive/dative | (unei) insinuări | insinuării | (unor) insinuări | insinuărilor |
vocative | insinuare, insinuareo | insinuărilor |
Spanish
Verb
insinuare
- first/third-person singular future subjunctive of insinuar