inruptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inrumpō
Participle
inruptus m (feminine inrupta, neuter inruptum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inruptus | inrupta | inruptum | inruptī | inruptae | inrupta | |
Genitive | inruptī | inruptae | inruptī | inruptōrum | inruptārum | inruptōrum | |
Dative | inruptō | inruptae | inruptō | inruptīs | inruptīs | inruptīs | |
Accusative | inruptum | inruptam | inruptum | inruptōs | inruptās | inrupta | |
Ablative | inruptō | inruptā | inruptō | inruptīs | inruptīs | inruptīs | |
Vocative | inrupte | inrupta | inruptum | inruptī | inruptae | inrupta |
References
- inruptus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers